Mapa przedstawia Rzeczpospolitą w okresie od szesnastego do siedemnastego wieku. W jej skład wchodzą następujące obszary: Korona Królestwa Polskiego do 1596 roku, Wielkie Księstwo Litewskie od 1569 roku, ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego włączone do Korony w 1569 roku, ziemie przyłączone do Korony w 1618 roku, ziemie przyłączone do Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1618 roku 10000+ نتائج/نتيجة للبحث عن 'ziemie polsie po kongresie' ZIEMIE POLSKI PO KONGRESIE WIEDEŃSKIM اختبار تنافسي. بواسطة Monikaplich Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Oto mapa ziem polskich po kongresie wiedeńskim. W odpowiednich miejscachwpisz nazwy: Królestwo Polskie, ziemie zabrane, Wiel… Kinia102921 Kinia102921 Ćwiczenie 1. Zapoznaj się z mapą przedstawiającą rozmieszczenie ludności polskiej na ziemiach polskich pod zaborami w 1912 r., a następnie na podstawie informacji zawartych na niej i własnej wiedzy pozaźródłowej wybierz właściwe odpowiedzi. Mapa etnograficzno‑statystyczna rozsiedlenia ludności polskiej. Królestwo Francji , Imperium Osmańskie/ Turcja , Królestwo Pruskie , Królestwo Niderlandów , Królestwo Polskie, Królestwo Sardynii, Królestwo Obojga Sycylii , Cesarstwo Austriackie . 0% Europa po kongresie Wiedeńskim/ Mapa Informator - CKE1) wskazuje na mapie podział polityczny ziem polskich po kongresie wiedeńskim; 2) charakteryzuje okres konstytucyjny Królestwa Polskiego – ustrój, osiągnięcia of 40 /40 Match case Limit results 1 per page ziemie odzyskane; KONFISKATA [łac. confiscata - rzeczy zabrane] Ziemie polskie po Kongresie wiedeńskim; Ziemie polskie pod zaborami (1795 – 1846). kiedy zaczęło się rozbicie dzielnicowe (rok), jakie Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim - wiem kiedy HISTORIA: ZIEMIE POLSKIE PO UPADKU KSIĘSTWA WARSZAWS Jan i Jędrzej Śniadeccy 1816 Represje po powstaniu listopadowym rozwiązanie Towarzystwa Przyjaciół Nauki zamknięcie: *uniwersytetu w Warszawie *uniwersytetu w Wilnie *Liceum Krzemienickiego Dziękuję za uwagę Joachim Lelewel Cyprian Kamil Norwid Wolne miasto Kraków powstanie Transcript. System wiedeński.Królestwo Polskie. Na kongresie wiedeńskim przeprowadzono nowy podział ziem polskich. Rosja, Austria i Prusy doszły do porozumienia, a przyjęte wówczas normy przetrwały aż do I wojny światowej. 82% Terytorium dawnej Rzeczpospolitej było w posiadaniu Rosji, 11% - Austrii, a 7% - Prus. Nowy podział ziem Księstwo Warszawskie (1807) - mapa Rysunek z opisami. autor: Dagome24. Klasa 7 Historia . Ziemie polskie po Kongresie Wiedeńskim Brakujące słowo. autor: Stafima. MET49. Ziemie polskie po kongresie (1815) - Rosja otrzymała większość ziem Księstwa Warszawskiego – car Aleksander I utworzył z nich Królestwo Polskie (Królestwo Kongresowe/Kongresówkę) - Prusy otrzymały poznański i bydgoski departament Księstwa oraz miasto Gdańsk - Austria zachowała część Galicji, Kraków ogłoszono wolnym miastem (Rzeczpospolitą Krakowską) Królestwo Polskie - monarchia konstytucyjna połączona unią personalną z Rosją; najwyższa władza w rękach króla - liberalna konstytucja opracowana przez Adama Czartoryskiego gwarantowała równość wszystkich wobec prawa, wolność religii i druku - znaczna autonomia, język polski jako urzędowy - car królem Polski; wspólna polityka zagraniczna - naczelny wódz polskiej armii – wielki książę Konstanty - po jakimś czasie car zaczyna łamać przepisy konstytucji – 1819 wprowadzenie cenzury, niezwoływanie sejmów - minister skarbu – Ksawery Drucki-Lubecki – skuteczna polityka finansowa – założenie Banku Polskiego (1828), spłacenie większości długów Królestwa - nowa warstwa społeczna – inteligencja – ludzie wykształceni, nauczyciele, lekarze, prawnicy, pochodzenia szlacheckiego, ziemiańskiego, a później także chłopskiego - 1816 założenie Uniwersytetu Warszawskiego Wielkie Księstwo Poznańskie - pewna autonomia - język polski na równi z niemieckim - Pomorze Gdańskie i Śląsk traktowane jako część Prus - rozwój rolnictwa, przyjmowanie zasad gospodarki kapitalistycznej - intensywna germanizacja (narzucanie języka i kultury niemieckiej) Śląska Galicja i Rzeczpospolita Krakowska - Galicja: brak autonomii, obowiązywał język niemiecki; podsycanie konfliktów między chłopami a szlachtą przez Austriaków - wolne miasto Kraków: znaczna niezależność, język polski jako język urzędowy, swobodny rozwój kultury i oświaty (uniwersytet w Krakowie). Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych. Видання IPN укр Strona główna Aktualności Aktualności 5 listopada 1916 roku to data przełomu. Wydana tego dnia odezwa była ważnym punktem na polskiej drodze do niepodległości. Kartka pocztowa z okazji proklamowania Aktu 5 listopada (ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego) Po ponad wieku kończyła się zmowa mocarstw zaborczych, a sprawa polska stawała się – przynajmniej w deklaracjach – jednym z celów wojny. Akt 5 listopada dawał Polakom nadzieję na własny byt państwowy. Choć władcy Niemiec i Austro-Węgier, wydając manifest, liczyli na skłonienie Polaków do walki z Imperium Rosyjskim, dzięki temu aktowi do sprawy naszej niepodległości musiała się odnieść większość uczestników I wojny światowej. „O wojnę powszechną za wolność ludów – prosimy Cię Panie” – Mickiewiczowska modlitwa doskonale ukazuje sytuację, w jakiej znalazła się Polska pod koniec XVIII wieku. Już w okresie wojen napoleońskich Polacy przekonali się, że tylko europejski konflikt z udziałem mocarstw rozbiorowych może stworzyć warunki, w których realne będzie odrodzenie Polski. Niestety, po Kongresie Wiedeńskim (1814–1815) na Starym Kontynencie zapanował względny spokój, a stabilizacji patronować miało Święte Przymierze, zainicjowane przez Prusy, Austrię i Rosję. Mimo zrywów narodowych niekorzystny „kontekst międzynarodowy” trwał (nie licząc niewykorzystanego przesilenia w okresie wojny krymskiej) sto lat. Szansę na odrodzenie Polski dała dopiero I wojna światowa, w której stanęły naprzeciw siebie państwa zaborcze: Niemcy i Austria (od 1867 Austro-Węgry) przeciwko Rosji, a jej sojusznikami były Francja i Wielka Brytania. Udział w życiu politycznym państw zaborczych Mimo braku państwowości Polacy uczestniczyli w życiu politycznym epoki. Zasiadali w parlamentach w Wiedniu, Berlinie i Moskwie, a programy polityczne partii zawierały różne koncepcje odzyskania niepodległości i bytu politycznego Polski. W czasie I wojny Narodowa Demokracja wspierała Rosję i państwa Ententy, lewica nie wskazywała żadnej ze stron, ale wielu jej wybitnych przedstawicieli, z Józefem Piłsudskim na czele, proponowało sojusz z Austro-Węgrami. Stanowisko to wspierali działacze ruchu ludowego. Chociaż mocarstwa rozbiorowe nie liczyły się z polskimi aspiracjami państwowymi, to świadomość nadchodzących działań wojennych na terytorium polskim wymuszała związane z tym deklaracje. Pierwszym takim sygnałem była wyrażona na początku wojny zgoda Wiednia na sformowanie przez Józefa Piłsudskiego oddziałów, które podejmą walkę z carską Rosją. I choć po stronie niemieckiej brakowało takich gestów, to polityczna i zbrojna aktywność Piłsudskiego stanowiła zachętę dla późniejszych działań obu państw centralnych – próbę skłonienia Polaków do większego zaangażowania militarnego w wojnę. Reakcje na świecie W 1916 r. zdecydowano się na zorganizowanie konferencji w Pszczynie, podczas której omówiono możliwe rozwiązania sprawy polskiej. Efektem była specjalna odezwa do Polaków, którą – w imieniu cesarzy – podpisać mieli generalni gubernatorzy okupowanych stref: Hans von Beseler (Niemcy) i Karl Kuk (Austro-Węgry. 5 listopada 1916 roku wydany został dekret (równolegle przez władze niemieckie w Warszawie i przez stacjonujących w Lublinie Austriaków), który głosił: Przejęci niezłomną ufnością w ostateczne zwycięstwo ich broni i życzeniem powodowani, by ziemie polskie, przez waleczne ich wojska ciężkimi ofiarami panowaniu rosyjskiemu wydarte, do szczęśliwej wywieść przyszłości, Jego Cesarska i Królewska Mość, Cesarz Austrii i Apostolski Król Węgier oraz Jego Cesarska Mość, Cesarz Niemiecki, ułożyli się, by z ziem tych utworzyć państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem. Dokładniejsze oznaczenie granic zastrzega się. Nowe Królestwo znajdzie w łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami rękojmie, potrzebne do swobodnego sił swych rozwoju. We własnej armii nadal żyć będą pełne sławy tradycje wojsk polskich dawniejszych czasów i pamięć walecznych polskich towarzyszy broni w wielkiej obecnej wojnie. Jej organizacja, wykształcenie i kierownictwo uregulowane będą we wspólnym porozumieniu... W manifeście nie określono granic państwa, nie było też mowy o powołaniu rządu polskiego. Dokument miał głównie znaczenie propagandowe, jednak Akt 5 listopada po raz pierwszy włączał sprawę Polski do listy celów, o które toczyła się wojna. Dla wielu Polaków było to przełomowe wydarzenie, które wskazywało że Polacy mogą odzyskać swoje upragnione państwo. W reakcji na Akt 5 listopada car w grudniu 1916 roku do celów wojny zaliczył odbudowę „Polski wolnej, złożonej ze wszystkich trzech części, dotąd rozdzielonych”. Zatem każde z państw zaborczych przynajmniej zapowiadało pozytywną dla Polaków rewizję polityki. Alianci zachodni także coraz częściej wskazywali na problem państwowości Polski. A uchwała włoskiego parlamentu z grudnia 1916 roku wzywała do utworzenia niepodległej Polski. Pierwszym konkretnym postawieniem sprawy, wyczekiwanym przez pokolenia Polaków, był głos prezydenta Stanów Zjednoczonych Woodrowa Wilsona, który w styczniu 1917 roku w orędziu do Senatu mówił o konieczności odrodzenia Polski jako zjednoczonego, niezależnego i suwerennego państwa, a w swoim słynnym wystąpieniu przed Kongresem, rok później, wśród 14 warunków pokojowych sformułował w punkcie 13 oczekiwanie stworzenia „niepodległego państwa polskiego na terytoriach zamieszkanych przez ludność bezsprzecznie polską, z wolnym dostępem do morza, niepodległością polityczną, gospodarczą”.​ Od tego momentu coraz więcej polityków francuskich i brytyjskich wskazywało na potrzebę obecności wolnej Polski w powojennej Europie. Akt 5 listopada skłonił uczestników konfliktu do licytacji na deklaracje w sprawie polskiej. Dlatego jego znaczenie w procesie odzyskiwania niepodległości jest nie do przecenienia. Następstwa Aktu 5 listopada Zarówno Niemcy, jak i Austriacy potrzebowali usankcjonowania swojej obecności na terenach zaboru rosyjskiego, a budowa nowego bytu państwowego stanowiła doskonałe tego uzasadnienie. Berlin i Wiedeń zyskiwały szansę na nowych ochotników do wojska i na pozytywne lub neutralne nastawienie do nich dużej części mieszkańców Kongresówki. Otwarte pozostaje pytanie, czy Polacy skorzystaliby na rozbieżności zdań między Austrią a Niemcami co do przyszłości zajętych ziem zaboru rosyjskiego. Stronnicy Piłsudskiego mieli własną koncepcję utworzenia państwa polskiego z niezależnym rządem. Jednak Legiony Polskie próbowały wykorzystać warunki po 5 listopada 1916 r. Wiosną 1917 r. gubernator Beseler zaczął organizować Polską Siłę Zbrojną (niem. Polnische Wehrmacht) i postanowił w jej skład włączyć Legiony. Wiązało się to z koniecznością złożenia przysięgi wierności cesarzowi Niemiec. Wtedy Józef Piłsudski polecił legionistom, by jej nie składali. Większość żołnierzy I i III Brygady demonstracyjnie uchyliła się od niej 9 lipca 1917 r. Przysięgę złożyli tylko żołnierze II Brygady pod dowództwem gen. Józefa Hallera i zasilili formację nazwaną Polskim Korpusem Posiłkowym. Już czwartego dnia po ogłoszeniu Aktu ukazały się odezwy gubernatorów, nawołujące ludność Królestwa do walki z Rosją i wstępowanie do wojska, studząc entuzjazm Polaków. Te same odezwy wskazały, że ze względu na toczącą się wojnę nowym państwem na razie będą rządzić Niemcy. Powołanie Tymczasowej Rady Stanu w styczniu 1917 roku i Rady Regencyjnej (zastępującej króla i regenta) 10 miesięcy później nie do końca zatarło to wrażenie. Tymczasowa Rada Stanu podjęła jednak bardzo ważne i państwowotwórcze decyzje. Stworzyła zalążek rządu (Wydział Wykonawczy) odpowiedzialnego za większość dziedzin życia, a także doprowadziła do powołania polskiej administracji. Z kolei Rada Regencyjna przejęła część władzy i utrzymała ją do końca wojny, znacznie ułatwiając Józefowi Piłsudskiemu sprawne podjęcie budowy niepodległego państwa. Jarosław Tęsiorowski Kultura na ziemiach polskich po kongresie wiedeńskim Kultura – bardzo ważna dla walki o polskość. Mogła rozwijać się w każdym z zaborów, a szczególnie w Królestwie Polskim Królestwo Polskie Warszawa – najważniejszy ośrodek - 1816 założenie Uniwersytetu Warszawskiego (wydziały: filozoficzno-matematyczny, prawny, lekarski, nauk i sztuk pięknych, teologiczny), działanie Instytutu Agronomicznego - 1826 założenie Szkoły Przygotowawczej Instytutu Politechnicznego - rozwój szkolnictwa (nadzór Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego) - rozwój Towarzystwa Przyjaciół Nauk (na czele stał Stanisław Staszic, następnie Julian Ursyn Niemcewicz) – zajmowało się różnymi dziedzinami wiedzy, popularyzowało naukę, gromadziło zbiory muzealne – ważny członek Towarzystwa – Samuel Bogumił Linde (autor wielkiego słownika języka polskiego) - działanie Teatru Narodowego pod opieką „ojca polskiego teatru” Wojciecha Bogusławskiego - debiuty muzyczne Fryderyka Chopin - rozwój prasy: „Gazeta Warszawska”, „Gazeta Korespondenta Warszawskiego i Zagranicznego”, „Gazeta Codzienna Narodowa i Obca”, „Kurier Warszawski” - Antonio Carazzi (architekt) zaprojektował Pałac Staszica, Teatr Wielki Zabór rosyjski Wilno – najważniejszy ośrodek - działanie Uniwersytetu Wileńskiego (wydziały matematyczno-przyrodniczy, matematyczny, humanistyczny) – wybitni wykładowcy: Jan (astronom, matematyk, filozof) i Jędrzej (chemik, biolog, lekarz) Śniadeccy oraz Joachim Lelewel - działanie teatrów, towarzystw naukowych, księgarń, drukarń (prasa codzienna – „Dziennik Wileński”) - działanie Liceum Krzemienieckie na Wołyniu - poeci romantyczni: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Cyprian Kamil Norwid Represje po powstaniu listopadowym: zamknięcie uniwersytetów w Warszawie, Wilnie, Liceum w Krzemieńcu oraz rozwiązanie Towarzystwa Przyjaciół Nauk, nałożenie cenzury na prasę i teatr Wielkie Księstwo Poznańskie - lata 30. i 40. wzrost znaczenia Księstwa dla polskiej kultury - Namiestnik Księstwa – Antoni Radziwiłł, kolekcjoner, mecenas kultury i nauki -ufundowanie Biblioteki Raczyńskich w 1829 - Tytus Działyński powołuje Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk Wolne Miasto Kraków - funkcjonowanie Akademii Krakowskiej: rozwój krakowskiego malarstwa dzięki katedrze sztuk pięknych - 1815 powołanie Towarzystwa Naukowego Krakowskiego - działanie Biblioteki Jagiellońskiej, teatrów, licznych drukarń - 1820 z inicjatywy Feliksa Radwańskiego powstają Planty (miejskie ogrody) Galicja – zabór austriacki - główny ośrodek – Lwów - 1817 ufundowanie instytutu naukowego przez Józefa Maksymiliana Ossolińskiego - ważne czasopisma: „Gazeta Lwowska”, „Rozmaitości” - współpraca Aleksandra Fredry z teatrem we Lwowie Ten materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych.

ziemie polskie po kongresie wiedeńskim mapa